پاسخ های مورفولوژیکی و مولکولی لاین های آفتابگردان (.helianthus annuus l) به تنش خشکی

تنش خشکی یک عامل مخرب جدّی می باشد که باعث کاهش رشد و عملکرد آفتابگردان می شود. از این رو بررسی سیستم دفاعی این گیاه جهت تولید ارقام مقاوم حائز اهمیت می باشد. در پژوهش حاضر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و مولکولی 6 لاین آفتابگردان تحت شرایط نرمال و آبیاری در 40 و 60 درصد ظرفیت زراعی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی بر خصوصیات مورفولوژیکی و مولکولی گیاهان در مقایسه با تیمار شاهد اثر گذاشت. همچنین ژنوتیپ ها نیز پاسخ های متفاوتی در برابر تنش از خود نشان دادند. بر اساس این نتایج، ژنوتیپ های c100، c104 و lr55 خصوصیات رشدی، عملکردی و شاخص های تحمل به خشکی بهتری در شرایط تنش خشکی داشتند. علاوه بر این، تنش خشکی میزان پروتئین را بخصوص در ژنوتیپ های مقاوم (c100، c104 و lr55) افزایش داد. الگوی الکتروفورزی sds-page پروتئین نشان داد که تنش خشکی باعث تجمع پروتئین هایی با وزن مولکولی کم شد. بخصوص باعث تولید باندهای پروتئینی 3/69 و 5/70 کیلودالتون در ژنوتیپ های مقاوم (c100، c104 و lr55) در شرایط تنش خشکی شد. تعداد باندهای پروتئینی در ژنوتیپ های مقاوم c104 و lr55 نیز تحت شرایط نرمال در مقایسه با تنش خشکی بیشتر بود. به نظر می رسد که باندهای پروتئینی 3/69 و 5/70 کیلودالتون پروتئین های مقاومت هستند که در ژنوتیپ های مقاوم بیان شده اند. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در برنامه های به نژادی آفتابگردان جهت تولید ارقام مقاوم به خشکی مفید باشد.